Zo, 70 euro lichter en veel later kwamen we in Singapore aan. Net op tijd voor Nederland – Australië. Jammer dat we deze in Singapore kijken, en niet in Australië zelf. Maar ook Singapore kleurt aardig oranje en we kijken op een pleintje met zeker 15 schermen. Leuk om ineens iedereen weer Nederlands te horen praten. En met weer een mooie overwinning is het feest op het pleintje in Singapore. Als we ’s nachts terug komen in het hostel en we -in het donker- zo zachtjes mogelijk in de slaapzaal ons klaarmaken om naar bed te gaan, maakt een oud en eng vrouwtje ons duidelijk dat zij hier niet van gediend is. Ik weet niet wat het is met dit hostel, maar er lopen heel wat freaks rond. De vorige keer in Singapore zaten we hier ook, omdat het in de Lonely Planet stond aangegeven, op een goede locatie zit en enigszins betaalbaar is. Er stond niet bij vermeld dat dat voor veel engerds een reden is om daar te nestelen en nooit meer weg te gaan. Vorige keer had ik een eng mannetje van 90 onder me. Hij kon amper nog bewegen, had een glazen oog en deed me denken aan Smeagol uit Lord of the Rings. Nu zaten we in een andere slaapzaal en had ik weer een klein, oud vrouwtje naast me liggen met een boggel waar Quasimodo jaloers op zou zijn en met haar ongekamde haar en vreemde gezicht leek zij op een heks. Staat dit hostel soms op ‘lonely-freak-seeks-shelter.com.sg’? Dat zou een en ander verklaren.

We zijn daarom zo weinig mogelijk in het hostel en genieten van het bruine brood met pindakaas die we vorige keer in Singapore ontdekten. Dat is het fijne van terug komen in een stad, je kent de weg en fijne tentjes. Ook shoppen we in de sale want onze volgende bestemming, Melbourne, is een stuk kouder. Het is daar nu winter en overdag een graad of 13-15. Prima als de zon schijnt en het niet waait, maar onze kleren lenen zich meer voor 31-38 graden.

Zaterdag 20 juni komen we ’s morgens vroeg aan in Melbourne. Bijna 16.550 kilometer van Amsterdam vandaan en met een tijdsverschil van 8 uur voelt dit echt als de andere kant van de wereld. Melbourne doet me denken aan Amsterdam. Qua weer, hipsters, sfeer en er rijden nagenoeg dezelfde trams. Het valt ons wel snel op dat het lijkt alsof de prioriteiten hier anders liggen. Het interieur van veel winkels en cafés lijkt niet te zijn veranderd sinds de jaren ’80 en Wifi is bijna nergens gratis. De locals lijken veel socialer (de originele versie) en minder gericht op social media. Ook wel eens leuk om te zien dat het zo nog kan. Wat ons verder heel goed bevalt is de mega grote keuken in het hostel en de enorme supermarkt net om de hoek van het hostel. Na ruim 3 maanden is het zo fijn om even zelf een prakkie in elkaar te flansen. Aardappelen, groenten en vlees, heeuuurlijk Hollands. Onze eerste indruk van Australië is dus goed. Het is er koud, maar met de palmbomen langs het strand en het toch wel felle zonnetje is het alsnog prima voor in de stad. Soms regent het even, maar nooit voor lang. Er wordt hier ook wel gezegd dat Melbourne 4 seizoenen in een dag kan hebben. I agree.

We slapen in een feesthostel in de wijk St. Kilda. Deze wijk ligt net even buiten het centrum maar staat bekend om zijn gezellige bars en cafés ’s avonds en in het weekend. Het ligt aan het strand met een mooie haven en een pier waar pinguïns te zien zijn. Met de tram reizen we af en aan naar het centrum. Gelukkig hoorden wij van een vriend die we in Vietnam hebben ontmoet en in Melbourne woont dat je niet hoeft te betalen voor de tram. Geen hond die er op let. Prima, scheelt ons 6 dollar per dag. We blijven Hollanders.

De eerste dag doen we niet heel veel. We zijn toch wel moe van de reis dus doen we even een middagdutje. De bedden zijn alleen nog niet opgemaakt dus gaan we even een koffietje doen om de hoek. Daar zit een super goede koffietent, de beste van de stad schijnbaar. En dat is te merken. Doodgewoon lopen wij de stampes volle hut binnen. ‘Oh kijk, precies een tafel voor 2!’, roep ik naar Don. Als we plaats willen nemen komt er een strenge dame op ons afgesneld met de vraag of we op ‘the list’ staan. Uuhh?? Blijkbaar is er een wachtrij van 20 minuten voor een kop koffie. Als ze ons op de lijst met 8 wachtenden voor ons zet, zien wij ineens een grote gele M aan de overkant. Splendid!

Na ons middagdutje zijn we eigenlijk nog moe.. Jetlag? Maar het is een partyhostel én het is zaterdagavond, dus we duiken meteen het nachtleven in. Een paar Engelse dames komen in het hostel bij ons staan en met een groep van 12 gaan we naar een club. Een R&B club, niet echt ons ding maar we lachen onze kaken stijf. Het is alsof we in een videoclip van Dr. Dre en Snoop Dogg terecht zijn gekomen. Er wordt overal stevig geschud met borsten en billen en meiden geven zichzelf letterlijk bloot, al schurend tegen jongens met capuchons op. Weer een nieuwe ervaring. Wel worden we bang van een van de Engelse dames die het duidelijk op een van ons of ons allebei heeft gemunt. Waar we ook heen lopen, ze komt achter ons aan en raakt ons met elke dans move aan. Eng mens. Wegwezen dus!

Dag twee en drie in Melbourne doen we lekker relaxt en verkennen we het centrum van de stad. We halen nog even een sjaal en muts want 15 graden is toch wel heel koud. Zeker door de gure wind uit Antarctica voelt het veel kouder. Daarom halen we ook regelmatig een thee of warme chocolademelk voor wat interne verwarming. Eigenlijk is er niet heel veel boeiends qua sightseeing in Melbourne, behalve het mooie straatbeeld, de afwisselende architectuur en de gezellige barretjes en cafés die de stad rijk is. Er zijn wel musea, maar die in Sydney schijnen boeiender te zijn en heel veel cultuur snuiven is er ook niet bij. Nouja, ook wel even lekker om in het hostel op de comfortabele bank te hangen en een potje Nederland-Chili te kijken.

We boeken een trip om met een busje de Great Ocean Road af te gaan. Om 6.00 uur uit de veren om de ruim 240 km lange weg te volgen, op zoek naar koala’s, kangoeroes en de twaalf apostelen. De koala’s zijn mega schattig en zien er uit om te knuffelen. Eentje is op zoek naar een andere boom en huppelt voor ons de weg over naar meer eucalyptus. Schattig als ze er uit zien zijn het eigenlijk een stel slaapkoppen. 20 Uur per dag slapen ze in de boomtoppen. De overige 4 uur vreten ze de eucalyptus bomen volledig kaal.

Aan het einde van de dag hebben we nog geen kangoeroes gezien dus gaat de buschauffeur een blokje om, op zoek naar deze vrolijke Skippy’s. Ja hoor, even verderop zien we een hele groep in een weelderig stuk land! De chauffeur laat ons uitstappen en toetert er dan even flink op los. De kangoeroes hoppen spontaan rond. Skippy is een ware spring in ’t veld!

De kustroute is fantastisch maar de 12 apostelen zijn nog indrukwekkender. Deze kalksteen rotsen zijn door continue erosie los komen te staan van het vaste land. Het is zo’n gaaf gezicht!! Daarna gaan we terug naar de stad. We hebben ruim 600 km afgelegd en ’s avonds ploffen we weer neer op de heerlijk hangbank. Lijkt niet echt op backpacken zo. De meeste mensen zijn hier overigens ook niet om te backpacken. De meerderheid reist naar 1 stad, zoekt een baan en blijft daar. Ze hebben ook allemaal koffers van 30 kilo bij zich. Ook dat is anders dan in Azië.

Na de koala’s en kangoeroes zijn we benieuwd naar de pinguïns. Rond zonsondergang gaan we naar de pier in St. Kilda. Aaaahh, tussen de rotsen zien we allerlei kopjes omhoog komen. Zo schattig. Het lijken meer een soort gekke eenden maar het zijn echte pinguïns.

Na een week van city-slenteren, warme choco’s en theetjes in gezellige barretjes, weer een skydeck op de 88e verdieping en bankhangen, besluiten we verder te reizen naar Canberra. We vieren onze laatste avond in Melbourne in een hele hippe underground club en dansen er op los. Eindelijk goede techno muziek, interessante hipsters en neonlicht! Wat een heerlijke avond. Geen slechte muziek, schurende mannen of ordinaire wet t-shirt wedstrijden, maar gewoon even lekker individueel dansen. De volgende dag pakken we dus voor het eerst de Greyhound bus naar de hoofdstad van Australië. De Greyhound bus hebben we al in Nederland geboekt en is een soort lijnbus langs de oostkust waarbij je in en uit kunt stappen waar en wanneer je wilt. Alleen komen wij al om 4.00 uur ’s morgens aan in Canberra en hoewel het noordelijker licht is het ijskoud!!! Getver!! We blijven hier een ochtend en middag en nemen om 18.00 uur de bus naar Sydney. We hoorden namelijk al dat Canberra leuk is voor een middag, maar dat je er niet hoeft te slapen. Misschien omdat het zondagochtend is, ijskoud en regenachtig, maar er is geen hond op straat. We doden de tijd bij McDonald’s, de enige tent die open is. Het is zondagochtend, dus zaterdagnacht voor de dronken droppies die een voor een binnen druppelen. Met mensen kijken en vooral uitlachen komen we de ochtend wel door.

Om 10 uur opent het Canberra National Museum dus daar gaan we heen. We lopen hier 1 uur rond maar vervelen ons eigenlijk al die tijd. Het is een saai museum, er zit geen structuur of logica in en de tentoongestelde stukken lijken eerder een bij elkaar geraapt zooitje. Maar naar buiten is ook niet heel aantrekkelijk dus rekken we de tijd. Totdat we een ingeving krijgen; misschien kunnen we een bus eerder naar Sydney nemen! Godzijdank kunnen we om 12.30 de bus in en weg uit deze saaie stad. Daarom begrijpt niemand waarom Canberra de hoofdstad is van Australië. De enige reden hiervan is ook best sneu. Toen Australië ontdekt werd groeiden zowel Sydney als Melbourne snel uit tot stad. Toen de hoofdstad bepaald moest worden werd dit ruzie. Na een hoop gezeur besloten ze een nieuwe hoofdstad te maken in het midden: Canberra. De stad is aangelegd door een architect en heeft weinig sfeervolle gebouwen. Het is veel te ruim opgezet lijkt wel en niet ingevuld met gezelligheid.
Een beetje zoals de beginnersfout die ik maakte bij The Sims, zó een groot huis bouwen dat het wel een leeg en verlaten museum lijkt.

We komen ’s middags aan in Sydney en van Chantal hebben we een leuk hostel door gekregen. In de wijk Kings Cross staat een groot pand in Victoriaanse stijl met een gezellige binnentuin en keuken. We hebben een leuke kamer voor 10 mensen met een groot balkon. Er wordt elke avond wel iets georganiseerd, te beginnen met pizza voor $ 5,-. Prima!! Als we ’s avonds terug komen in de kamer staat deze haast blauw van de wietlucht. Ranzig!!! Doordat er flink gerookt wordt op het balkon en de sukkels de deuren naar de kamer open hebben laten staan word je al high van de geur alleen. We mogen dan wel in Amsterdam wonen, dit is ruk. Gelukkig kunnen we een andere kamer krijgen zonder bedompte wiet lucht.
‘S avonds speelt Nederland tegen Mexico en ook in dit hostel staat een flatscreen met lekkere hangbank! Jippieeeee! Holland gaat lekkerrr 🙂 En dan niet alleen qua voetbal. Sebas rijdt het NK wielrennen in Ootmarsum fantastisch. Als hij de eindstreep nadert, kijkt hij nog een keer over zijn schouder en gooit dan zijn armen in de lucht. NEDERLANDS KAMPIOEN. Via whatsapp word ik hiervan op de hoogte gesteld door het thuisfront. Kippenvel. Snel de samenvatting terug kijken als de Wifi het toelaat. Mega trots op Sebas!! En Donja, nog zo’n topper, hoort dat zij genomineerd is voor de scriptieprijs van de HvA. Daar moet op gedronken worden hihaho!!

Helaas voelt Don zich verder nog steeds niet topfit na de blaasinfectie en parasiet. De antibiotica die zij twee keer heeft gekregen is zo sterk dat ook goede bacteriën zijn gedood. Byebye weerstand en energie. Daarom gaan we in Sydney toch nog een keer langs een arts. Op advies van haar dokter thuis wil ze even bloed laten testen. Na de klinieken in Cambodja en Vietnam is ook dit weer een bijzondere ervaring. Een soort Crocodile Dundee dokter, met leren laarzen en leren jas is de arts van vandaag. Waar is de witte jas? Dit is Dokter Oz. Letterlijk.

We hebben verder nog niet veel van Sydney gezien dus de volgende morgen staan we relatief vroeg op (half 10… Luie wijven he) voor een gratis stadswandeling. Ben, die we in Vietnam met alle meiden hebben ontmoet, is ook in Sydney dus we spreken met hem af. Zo leuk om een eerdere reisgenoot op een heel ander continent nog eens tegen te komen. We gaan naar de Opera House en de fantastische botanic garden die het beste uitzicht op het Opera House geeft. Het is zo mooi en zo bijzonder om het in het echt te zien. Daarna sluiten we aan bij een gratis wandeltour door de stad. Deze duurt maarliefst 3 uur en laat ons de leukste dingen van de stad zien. ‘S avonds gaan we met Ben en zijn vrienden uit. Weer een wet t-shirt contest. Wat is dit?? Zijn ze blijven hangen in de jaren ’90? Of werkt er gewoon een stel stiekume gluurders die er opgewonden van raken? Ik weet het niet, maar wij slaan weer over.

Verder bezoeken we in Sydney een gezellige markt, drinken we de beste chocolademelk in het oude stadsdeel The Rocks en nemen we de Ferry naar Manly Island. Het weer is prima en we genieten tussen het vele vele lopen door van de gezellige terrasjes. Ook bezoeken we Bondi Beach, een mooi strand vanuit waar je een kilometers lange kust wandelroute af kunt leggen. Die middag spreken we af met de geweldig Charlie. Charlie, de cabaretier-to-be, hebben we in Laos ontmoet en hij zat meteen 4 weken aan ons vast. Zijn gezicht maakt me al aan het lachen. Dus ook die middag loopt de mascara en eyeliner uit en zijn de buikspieren weer even getraind.

Dan is het 6 juli 6.00 uur ’s morgens en stappen we in de trein naar Sydney AirPort. Volgens de borden zouden mijn ouders uitgang B hebben, dus daar staan we netjes te wachten. En te wachten… Wat duurt het lang… We staan toch wel goed? Ja, B. En ineens hoor ik ‘Mies!??!’ van achter. Jaaaa hoor!!! Daar zijn ze! Vanwege de lange rijen werden mijn ouders op een snellere route gewezen. Dat kan alleen ons gebeuren!

We moeten allemaal vreselijk lachen en gaan lekker met z’n vieren ontbijten in Sydney! De zon schijnt, de lucht strak blauw, het hotel van m’n ouders is mooi én mega toevallig op 5 minuten lopen van ons hostel, Nederland is door naar de halve finale en het ontbijt smaakt heerlijk. Wat een mooie tijd gaat dit worden!!
Daarna gaan we de stad in. We wandelen heel wat af. Door de prachtige botanische tuinen naar het opera house, langs de oceaan, door het centrum, naar de sky tower, daar gaan we in voor een fantastisch uitzicht, naar Darling Harbour voor een wijntje en terrasje en tenslotte eten we bij de Rocks. Zo, we kunnen al heel wat must-see’s afvinken. Dag twee in Sydney bezoeken mijn ouders Manly Island met de Ferry en ’s avonds zoeken we elkaar weer op voor een lekkere Wiener Schnitzel. Omdat mijn ouders de volgende dag de huurauto al kunnen ophalen gaan we lekker touren naar de Blue Mountains. Een immens groot nationaal park met enorme rotswanden en door de bomen blauw gekleurde bergen. Met twee grote gondels en het steilste treintje ter wereld verkennen we het gebied. We maken plannen voor de dagen erop. Met de auto naar Port Macquarie, daar in een hotel voetbal kijken en de volgende dag door naar Bellingen. Dan wil ik een stukje rijden. Het is al zo lang geleden dat ik achter het stuur heb gezeten en ik heb mijn internationale rijbewijs niet voor niks! Ik kruip achter het stuur, die rechts zit, de richting aanwijzers zitten daarom ook rechts en je moet links rijden. Het is ook nog een automaat, maar hup, rijden. Als ik meteen al de mist in ga en meteen op de verkeerde weghelft rijd, krijgt moeders haast een hartaanval. Oepss… !! Veel omgekeerde rotondes later went het toch wel.

Veilig aangekomen in Port Macquarie nemen we even een luxe hotel met het zachtste bed… Aahhhh dat is genieten. Helaas ligt Nederland uit de World Cup, naar Tes is jarig dus wat dat betreft feest. We bezoeken een koala hospital waar 18 koala’s verzorgd worden tot zij terug de natuur in kunnen. Door de bosbranden, vele snelwegen en andere dieren raken koala’s helaas vaak gewond en kunnen zij zichzelf niet meer redden. Het is soms zielig maar ook zo schattig om te zien! We rijden een stukje door om walvissen te spotten langs de kust. We zien helaas geen vinnen uit het water omhoog komen, maar in de verte zien we wel hoe het water omhoog spat door de enorme dieren. Met een beetje creativiteit hebben we ze dus toch gezien. Vinkje!

Na de vuurtoren rijden we door naar Bellingen. Twee vriendinnen van pap wonen hier vlak in de buurt en nu we toch in Australië zijn, bezoeken we hen een paar dagen. Wij blijven in een hostel, pap en mam mogen van alle luxe genieten in het gastenverblijf van de dames. Dit blijkt een super mooi eigen huis te zijn, compleet met jacuzzi en uitzicht over de heuvels van New South Wales. Wij bezoeken de dames elke middag en keren na het eten terug naar het hostel. Het is genieten. We eten heerlijke curry, gaan gezellig uit eten, bezoeken een rainforrest, wandelen over het strand, barbecuen en genieten optimaal van de jaccuzi. In de buitenlucht, tussen de sinaasappelbomen, met een glaasje wijn en een stokbroodje zitten we zo Gooisch als het maar kan te bubbelen. Afzien hoor, dat backpacken!

Het dorpje zelf is een bezienswaardigheid. Alles is organisch, het brood van spelt, het straatbeeld is kunstzinnig en de mensen zijn kleurrijk. Hippies hebben elkaar hier gevonden dus dreadlocks, vreemde jurken, mystieke geluiden en zwavelachtige geuren voeren hier de boventoon. ‘S avonds bij volle maan wordt er muziek gemaakt rond een kampvuur en komen diepzinnige gesprekken op tafel. Zelfs de maan wordt bedankt voor zijn bestaan. We voelen ons toch een vreemde eend in de bijt. Artistieke, zweverige types vind ik altijd wel fascinerend, maar deze vorm van hoe gekker hoe beter ‘weet-je-wat, ik-ga-me-nooit-meer-douchen’ soort van hype, wordt ons na 4 dagen toch een beetje te gek. Daarom gaan we weer verder. Pap en mam met de auto, wij met de Greyhound bus die we al in Nederland geboekt hebben.

We gaan naar Byron Bay voor een surfcamp. Mega veel zin in!! Mijn ouders gaan ook de kust af. Onderweg komen we ze nog een paar keer tegen. Sterkste nog, zodra we uit de bus stappen in Byron Bay tikt mijn moeder mij op m’n schouder. Ach ja, voormalig reizigers weten hoe het zit. Je blijft elkaar tegen komen!! Zo leuk steeds 🙂 Mijn ouders slapen in een groot soort van chalet op een camping. We ontbijten weer lekker samen en drinken heerlijke wijntjes. Morgen beginnen we met het surfcamp dus vandaag gaan we vroeg naar bed. Na drie dagen surfkamp zal ik vrijdag de 18e uit een vliegtuig springen op 4 km hoogte boven de kust. Met een instructeur en parachute op m’n rug, ik ben natuurlijk niet gek. 1 Minuut vrije val en daarna 7 minuten zweven.. Suuuppperr vet lijkt het me! Don hoeft niet zo nodig dus zal vanaf de grond als een paparazzi op me wachten. Ik houd jullie op de hoogte, letterlijk!

Check de foto’s van Aussie so far hier!!

Hoe gaat het thuis met iedereen? Allemaal een W-kater of valt het mee?

Dikke kus en veel liefs vanuit Byron Bay!