Vanuit Vang Vieng zijn we verder met de Stray bus naar het zuiden van Laos gereden. De eerste stop is Vientiane, de hoofdstad van Laos. Hier blijven we maar een nachtje, omdat de stad, afgezien van een interessant museum, niet veel te bieden heeft. Het museum laat zien hoe beschadigd Laos is na alle jaren van oorlog en bomaanslagen. Nog steeds worden er veel bommen gevonden die helaas vaak ontploffen als men ze probeert op te ruimen. Per hoofd van de bevolking is Laos het meest gebombardeerde land ter wereld. Daar word je wel even stil van..

Omdat de hotelkamers in Vientiane erg duur zijn besluiten we eens een dorm (slaapzaal) te proberen. Deze bestaat uit slechts drie bedden en ziet er prima uit. Als we na het avondeten echter de kamer in lopen wacht ons een griezelige verrassing. Een Duitse man van in de 40, slechts gehuld in een klein handdoekje om zijn middel, zit daar achter zijn laptop. Uiteraard wil hij meteen van alles van ons weten. 5 uur later zit hij nog steeds met dat kleine handdoekje op zijn bed. Dit wordt een langeeee nacht.

De volgende dag rijden we verder naar Kong Lor. Een klein plaatsje bekend om een enorme grot met een 7 km lange rivier hier doorheen. Je kunt je wel voorstellen hoe indrukwekkend dat was. Het landschap lijkt wel een filmset!
Vanwege nieuwjaar, wat hier 16 april pas valt, zijn er overal feesten en watergevechten. We worden uitgenodigd voor het lokale feest en dansen op hysterische muziek met heel veel kinderen en een paar oude snoepers van mannen. De muziek staat werkelijk oorverdovend hard dus wij westerlingen houden het snel voor gezien. In onze hotelkamer krijg ik de schrik van m’n leven als ik de wc doorspoel. Ik voel iets langs m’n voeten door glippen en jahoor, een enorme hagedis van zeker 20cm!!! AAAAAAAAAA!!!! Hij rent naar de deur van de badkamer, maar die zit op slot en de hagedis glipt weer tussen m’n benen door! AAAAAAA!!! Als een gek open ik de deur en zie het monster de backpack van don inglippen. Zij zit in de lobby dus ik roep haar meteen. De paniek was waarschijnlijk in m’n stem te horen want binnen no-time staat onze kamer vol met mannen die graag de held uithangen. Onder het bed vinden we de hagedis en gelukkig vangen ze hem!

We hebben een leuke groep mensen met wie we verder reizen naar de grens met Cambodja. Leuk om even een ‘vaste groep’ te hebben, want de small talk komt na 5 weken al aardig onze neus uit. De reisleider, een voormalige barman die zijn Engels wil verbeteren, is zo gek als een deur en vindt het maar al te grappig om ons steeds slangen en grote spinnen te laten zien.

Na de grotten van Kong Lor rijden we verder naar Tha Kek. Het is hier overal feest vanwege het naderende nieuw jaar. De traditie luidt om iedereen nat te gooien om ze geluk te wensen en oude slechte habitus weg te spoelen. Als toeristen zijn we flink de sjaak als we over straat lopen. Eerst worden we nat gespoten met waterpistooltjes, dan komt iemand met een waterslang aan en even verderop kunnen we niet vluchten voor emmers vol water!

Na alle watergevechten en een hotel met maar liefst 7 kakkerlakken verlaten we Tha Kek voor weer een homestay. Onderweg moeten we een rivier oversteken, want de brug is nog niet af. Het water staat laag, dus moet geen probleem zijn; aldus de buschauffeur. Don en ik zitten helemaal voorin en hebben er een hard hoofd in. En zoals op Facebook al te zien was, dat ging niet goed. De motor kon het niet aan en sloeg af en zo stonden we daar. ‘Push push push!!!’ gilde de buschauffeur! ‘Oh my buddha! Eruit Don, duwen!’ Hoe meer we duwden, hoe verder we ons in de modder groeven. Gelukkig trekt zo’n oranje bus in het midden van de rivier nogal wat aandacht en kwam er snel hulp aangesneld! Tijdens de homestay zien we heel veel apen en helpen we met het bereiden van ons eten, maar verder stelt deze homestay helaas niet veel meer voor. Snel door!

We reizen heel wat af en komen de volgende middag aan in Pakse, een wat grotere stad in het zuiden van Laos. Nu is het echt nieuw jaar dus besluiten we ook de straat op te gaan voor watergevechten. Met zielige waterpistooltjes die het amper doen en onze opvallende verschijning zijn we een mooi -en kansloos- doelwit. Weer zeiknat dus!

Het meest vermoeiende aan reizen is het reizen zelf, dus als we eindelijk in Don Det aankomen besluiten we een beetje op luxe te gaan. We boeken een mooi hotel met airco voor 5 nachten en dat is genieten! Don Det is een van de 4000 eilandjes van de Mekong Delta. De omgeving is prachtig, maar verder is er eigenlijk niet zo veel te doen op het eiland waar alles ‘happy’ van de wiet lijkt. En dat vinden we eigenlijk helemaal niet zo erg. We luieren een beetje op een strandje langs de rivier waar ook de waterbuffels zonnebaden en dat is het zo’n beetje. Wel gaan we nog een dag kajakken om het gebied en zoetwater dolfijnen te zien en bezoeken we twee grote watervallen. Onze kajak kunsten worden door de sterke stroming flink op de proef gesteld en uiteraard belanden we regelmatig in bosjes met levensgrote spinnen erin. Vervolgens valt er nog een groot stuk rotte boom naar beneden op mijn knie en zijn we levend verbrand. Maar we kunnen wel zeggen ‘Been There, Don Det’. Dit is onze laatste stop in Laos. Wat hebben we hier genoten van de rust, het mooie landschap en de vriendelijke mensen.

We plannen onze reis verder naar Siem Reap, Cambodja. Via een nieuwe snelweg zou je er met 5 uur kunnen zijn. Helaas is de nieuwe weg nog helemaal niet klaar en duurt de rit zeker 16 uur over hobbelige wegen in een bus die helemaal niet VIP, maar zelfs voor backpack begrippen armoedig is. Na 13 uur zijn we kapot en moeten we nog minstens 4 uur verder. Als de bus stopt in Phnom Phen, de hoofdstad van Cambodja, besluiten wij met de meeste passagiers ook uit te stappen. We gaan later nog wel naar Siem Reap. Dit bleek een goede keuze want we zouden anders midden in de nacht aankomen in een stad die we niet kennen, nog op zoek moeten naar een hostel en nouja, geen goed plan dus. Phnom Phen dan! Ook hier hebben we geen idee waar een goed hostel is, maar we hebben verhalen gehoord over zowel Mad Monkeys als Nomads. We vragen een tuktuk driver en hij zou ons bij het laatste hostel afzetten. ‘Be very careful with your small bag’, waarschuwt hij ons. Het is inmiddels 22.00 uur geweest en de stad ziet er grimmig uit. Het lijkt wel of we het centrum uitrijden, want ineens zijn er geen lantaarnpalen meer en we vinden het maar niks. De tuktuk driver kijkt de hele tijd over zijn schouder en we worden ingehaald door allerlei scooters. Nogmaals zegt de tuktuk driver dat we uit moeten kijken voor onze kleine tas. We klemmen onze tassen stevig tegen ons aan. Dan rijden we langs het hostel en zegt de driver dat hij gesloten is. Een hek zit inderdaad dicht. Hij rijdt snel verder. We vinden dit helemaaaal niks en dus roep ik: please, stop here!! Geen idee waar we zijn, maar dit vertrouwen we niet. Alsof het zo moest zijn zie ik in de verte twee oude bekenden van de Stray bus door Laos lopen!! ‘Kijk, kijk!!’ gil ik lichtelijk in paniek. Ze zien ons ook en komen meteen naar ons toe, betalen de tuktuk driver, tillen onze backpacks en nemen ons mee naar het Nomads hostel. Was dus helemaal niet gesloten. Wat zijn we blij dat we deze jongens tegen komen!

De volgende dag verkennen we de prachtige stad. De sfeer voelt zo anders dan de avond ervoor. Er is een mooie boulevard, in de architectuur zien we de Franse invloeden en de mensen zijn ongelooflijk aardig. Het eten is erg goed en de wijn (ein-de-lijk een wijntje) smaakt naar meer! Helaas heeft Don niet veel van de stad kunnen zien want zij ligt een dag later met koorts op bed. Een Britse dokter neemt want bloed en urine testen en het blijkt te gaan om parasieten en een blaas infectie. Met antibiotica en veel slaap komt ze er wel weer bovenop, maar het is wel rot. Ik ga alleen naar het nationaal museum en geniet van de mooie stad. Ook nu ben ik weer blij met de vier jongens waar we drie weken mee door Laos hebben gereisd. Don kan niet naar buiten, maar zo hoef ik gelukkig niet steeds alleen te zijn.

Een van de jongens is vrijdag jarig en dat moet gevierd worden! We nemen een bus naar Sihanoukville, in het zuidwesten van Cambodja. Vanuit deze stad kun je naar verschillende stranden en eilanden. Wat gaan we hier doen? HELEMAAL NIKS!!

Het strand is wit, de zee is prachtig blauw. Goed eten, nog meer wijn en ’s avonds een gezellig nachtleven. Don is helaas nog steeds niet helemaal lekker maar ik vermaak me prima alleen op het strand. Strandbed, parasol, cocktailtje every now and then, en arme don maar zweten in onze kamer zonder airco.
Gelukkig gaat het na de antibiotica kuur beter en verwennen we onszelf met een facial maskertje. We regelen een visum voor Vietnam en plannen de rest van onze trip door Cambodja. In minder dan twee weken ontmoeten we 4 geweldige vriendinnen in Ho Chi Minh, Vietnam! Whaaaa wat hebben we er zin in om ze te zien!!

Hoe is het in Nederland? Koningsdag goed gevierd?