Menu

A

|

A

Goooood morning Vietnam

Goooood morning Vietnam

3 mei- Precies 2 maanden geleden stonden Don, Suus en ik op Schiphol om aan onze droomreis te beginnen. Inmiddels is Suus al lang weer aan het werk en hebben wij al heel wat stempels in ons paspoort erbij gekregen. We zitten in de bus naar Phnom Phen, waar we eerder al zijn geweest en waar afgelopen maandag een Nederlandse is doodgestoken. Geen leuke berichten, maar om naar Siem reap te gaan moeten we langs Phnom Phen om een 12 uur lange reis op te splitsen. Onze tijd in Cambodja bevalt tot nu toe enorm goed.


Afgelopen week zijn we heerlijk lui geweest. Soms was het ook wel even ‘afzien’ hoor, heus! Bijvoorbeeld op Koh Ta Kiev, een eilandje voor de kust van Cambodja. Dit eiland is bijna onbewoond en vanwege low-season is slechts één hotel open. Don en ik besluiten back to the basic te gaan en te overnachten op het strand. We kunnen het nog steeds goed vinden met de drie Britten en als we hen over onze plannen vertellen worden zij ook enthousiast. Met voldoende water, wat brood, een zakmes, klamboe, handdoekje en wat touw stappen we in de boot. Het eiland is mooier dan we ons konden voorstellen en we zien werkelijk niemand! Onder een grote boom op het strand bouwen we een hut van oude takken en bladeren. Blijkt nog behoorlijk lastig, dus we zijn blij met de jongens. Don en ik zoeken grote bladeren, liefst van bananenbomen, voor het dak, maar al snel geven we het op. In de enorm dichtbegroeide jungle komen we niet ver met een zakmesje dus besluiten we dat de sterrenhemel als plafond ook wel leuk is. Om 16 uur begint het te stortregenen en zakt de moed ons in de schoenen. Alles is zeiknat dus ook het kampvuurtje krijgen we moeilijk aan. Again, fijn dat we drie jongens mee hebben. Gelukkig blijft het ’s nachts droog. Het is heel bijzonder om in onze klamboe, tussen de krabben en wie weet wat voor dieren, op het strand te liggen. We zien heel veel sterren en als het later gaat onweren boven de zee lijkt het wel alsof we naar National Geographic op een mega tv kijken.
De volgende dag missen we onze boot en moeten we nog wat uurtjes wachten op de volgende boot. He, vervelend. Terug op het vaste land eten we nog een keer met de Britten, bedanken ze voor hun humor, muzikaliteit en scouting ervaring en nemen afscheid. Samen gaan we verder naar Phnom Phen!

Rond 16.00 uur rijden we langs de voorsteden van Phnom Phen en dat is een bijzondere gewaarwording. De fabrieken sluiten en alle 1000en medewerkers, jong en oud, stromen naar buiten. Ze worden opgehaald door armoedige busjes die de wegen blokkeren. Werkelijk als haringen in een ton staan ze op pick-up trucks tegen elkaar aangedrukt en drinken ze soep uit een zakje met rietje of eten wat fruit. En dat na een dag werken in een fabriek waar de arbeidsomstandigheden beroerd zullen zijn. Het doet pijn in mijn HRM-hart. En dan klagen wij dat onze bus helemaal niet zo ‘VIP’ is als op het plaatje te zien was..
Het record aantal mensen op een scooter staat trouwens op 6. Maar we zijn nog niet in Vietnam geweest natuurlijk!

Ook het dierenleed doet soms pijn. Afgehakte varkenskoppen tentoongesteld op de markt, levende kippen die met de pootjes vastgebonden op z’n kop aan een stok hangen (met zo’n 50 aan 1 stok) en nog nèt aan levende eenden liggen hutje mutje in de brandende zon. Tsja, hier hebben ze geen Partij voor de Dieren vrees ik.

Na een nachtje Phnom Phen gaan we door naar het noorden. Siem Reap is ontzettend leuk! Het is er redelijk schoon, rustig, en er is een leuke pubstreet. De verhouding toeristisch / authentiek is precies goed! In de bus naar Siem reap zitten we (heeeel krap) naast twee Zwitserse mannen en dat schept een band. De volgende dag gaan we met zijn vieren naar de tempels van Angkor Wat, niet voor niets een van de wereldwonderen. Adembenemend mooi! Het terrein is onbeschrijfelijk groot dus we vragen een tuktuk driver om ons alle hoogtepunten te laten zien. Je kunt hier een week rondlopen en nog nieuwe dingen zien. Dat dit zo veel eeuwen geleden is gebouwd door mensen is moeilijk voor te stellen. We zijn diep onder de indruk! Angkor Wat??? Angkor Wauw!!!
Die avond dansen we de sterren van de hemel, drinken (iets te) veel wijntjes en word ik door een eng Spaans stel gevraagd om met hun te dansen ‘enzo'(?!). Ze laten me maar net aan gaan. Brr. Maar het was een mooie avond!

De volgende dag gaan we op cursus: olie massage! Zal ubs blij mee zijn. 🙂 We zijn de enige cursisten dus alle aandacht voor ons. En dat hebben we nodig ook, we worden regelmatig uitgelachen, haha! De technieken zijn verschrikkelijk ingewikkeld, maar we zijn blij dat we het gedaan hebben!

Na Siem Reap gaan we (weer) terug naar de hoofdstad om daar een bus naar Vietnam te nemen. In de bus is een vrouw wagenziek geworden. Niet zo gek gezien de wegen hier. Ik zal nooit meer klagen over de irritante hobbels en kuilen in Elsbroek!
Maargoed wagenziek, à la. Overgeven, hoort erbij. Maar dan.. In plaats van de kotszakjes te lozen worden deze op het dashboard gegooid. Op het heetst van de dag, in de brandende zon, ligt het zakje lekker te broeien. Is het een biologisch experiment? Verwacht ze dat er plantjes uitgroeien? We schieten in de lach van het tafereel en de bijbehorende geur!! Waaaarommm?!?!

Terug in Phnom Phen dus weer. We bezoeken de killing fields. Brrrr. De rillingen lopen over ons hele lichaam als we via een audiotour te weten komen wat hier allemaal is gebeurd. Vanaf 1975 (zo kort geleden nog maar) zijn in 3 jaar tijd 3 miljoen Cambodjanen vermoord door de communistische Khmer Rouge. Er zijn alleen op deze plek al 129 massa graven gevonden. We zien deze graven, vinden tanden en botten en de kleding die gedragen werd, de werktuigen waarmee mensen werden doodgeslagen. Kogels waren te duur. Dan komen we bij de killing tree. Hier werden baby’tjes bij hun benen opgepakt en met hun hoofdje tegen de boom geslagen en vervolgens in de kuil gegooid. Zo barbaars en onmenselijk, het doet ons huiveren. Ter nagedachtenis hangen we armbandjes op aan de boom en bij de massagraven.

Daarna gaan we naar het Tuol Slong museum, waar mensen gevangen werden gehouden en werden gemarteld op de meest gruwelijke manieren. We zien 100en foto’s van jongens en meisjes, de een met strijdlust in de ogen, de ander doodsbang. We zien het en we voelen het. Na het zoveelste gebouw vinden we het mooi geweest. We doen onze ogen er niet voor dicht, maar het wordt ons even teveel.

Dan laten we Cambodja achter ons en nemen de bus naar Vietnam. Ho Chi Minh, ook wel Saigon, genoemd.
We hebben een relaxte busreis en alles loopt gesmeerd. We vinden een prima hostel met een kamer voor 6 personen. Leuk voor als de meiden komen! ‘S avonds gaan we met Nieuw Zeelandse mannen (serieus, waar zijn de vrouwelijke backpackers!! We zijn dat geouwehoer over voetbal nu wel zat) eten en door naar de barstreet. Wat een levendige stad!! We zitten op een kleedje op straat op de grond, dat is de horeca hier. Een heerlijke mojito kost € 1.30 en we hebben een top avond. De volgende dag nemen we de lijnbus naar de luchthaven want de dames arriveren!! Zoo bizar om na ruim 10 weken m’n zus en dinnen weer te zien. We moeten een traantje wegpinken maar daarna gaan we lekker terrassen en genieten!! Dit is zo leuk!!! We maken het veeeel te laat, maar dat maakt niet uit want girls just wanna have fun!! Als de wekker na 2 uur slapen gaat denk ik daar anders over en mijn spiegelbeeld laat me schrikken.
Om 8 uur ’s ochtends nemen we een bus naar de Cu Chi tunnels, waar een guerrilla oorlog met Amerikanen plaats vond. In dit tunnel stelsel schuilden de Vietnamezen 10 (!!) jaar ten tijden van de oorlog. Ze zijn 20 cm breed en 35 cm hoog, kruipen dus. Geen daglicht want pas ’s avonds kwamen de soldaten naar buiten om de meest afschuwelijke vallen neer te zetten. De meeste van de 18.000 Vietnamezen overleven het niet. Ofwel doodgeschoten ofwel overleden aan het tekort aan zuurstof en eten of huidziekten. We zien dit allemaal en kruipen door de benauwde tunnel die voor de toeristen is verbreed en waar lampen in zijn geplaatst. Het is huiveringwekkend, net als het oorlogsmuseum waar we ’s middags heen gaan. We zien de gevolgen van de napalm die verstrooid is over het land. De foto’s zijn afschuwelijk. Nog steeds worden kindjes geboren met huidziekten of missende ledenmaten. Was dit echt nodig?!

Om het nog een beetje luchtig te houden gaan we letterlijk de lucht in. Op de 49e verdieping van een wolkenkrabber is een skydeck gemaakt. Helaas is het een beetje bewolkt maar wát een uitzicht!!
We hebben genoten van Ho Chi Minh maar gaan door naar Dalat!! We zitten (of liggen eigenlijk) als ware diva’s in een supersonische bus, maar er valt altijd wel iets te klagen. De buschauffeur rijdt als een bezetene over de smalle en slechte wegen. Hij weet dit zelf blijkbaar ook want zodra hij een scooter of auto 100 meter voor zich heeft begint hij ter waarschuwing te toeteren van jewelste! 8 Uur lang Vietnamees gejengel keihard uit de boxen en een duivelse toeter. Het is ook altijd wat!

Aangekomen in Dalat zijn we benieuwd naar de wijnen die dit plaatsje op de kaart heeft gezet. We lopen lekker rond en belanden bij een nachtclub. Hoewel… Al snel vragen we ons af wat voor een club dit precies is. Het lijkt er druk maar eigenlijk staat er alleen maar personeel, veel te mooie dames op hoge stiletto’s en korte jurkjes te dansen tegen met te oude mannen.

De volgende morgen voor het ontbijt besluiten we Dalat te verlaten om naar Nha Trang te gaan. Nha Trang is een mooie badplaats die ook door de Russen ontdekt is. Menukaarten en flyers zijn daarom in het Russisch geschreven. Het strand is er prachtig en dat is even genieten! Die avond in een luxe restaurant krijg ik te horen dat Elise en ik de Nationale HRM-scriptie prijs hebben gewonnen! Wat een feest!!!! Via FaceTime zie ik Elise en onze leraar juichen en lachen, ongelooflijk! Ik krijg de leukste en liefste berichtjes vanuit Nederland, bedankt allemaal 🙂
We vieren feest maar maken het niet al te laat, de volgende morgen staat de wekker vroeg om twee eilanden te bezoeken.

Wat een omgeving! Overal in het kraakheldere water zien we rotsachtige eilanden begroeid met weelderige jungle. Aangekomen op Monkey eiland, vanwege de 1500 apen die hier leven, voeren de meiden kleine aapjes. Ik blijf op gepaste afstand, geef mij maar puppies. Als de brutale apen de nootjes in de gaten hebben is het niet meer leuk en Chan wordt zelfs gegrepen!! Om 19.00 springen we in de nachtbus met ligstoelen om verder te reizen naar Hoi An. Dit dorpje staat bekend om zijn architectuur met invloeden vanuit China, Japan, Europa en natuurlijk Azië. We hebben een lekker hotel met zwembad en laten sandaaltjes maken. Bij de lunch komen we er achter dat een hamburger werkelijk een klef broodje met een dikke plak ham (met vette spekrand) betekent. Daarna gaan we aan de borrel, maken we ons eigen poolparty en liggen we vroeg op bed! Omaaa’s 😉
Zondag doen we lekker Hollands en huren we fietsen! We komen op een verlaten strandje terecht met slechts een restaurant, ‘Hidden beach’. De foto’s lijken wel nep!
Als we die vond door de oude stad van Hoi An lopen snappen we pas echt waarom dit zo’n trekpleister voor toeristen is. Langs de rivier staan de leukste huisjes en bomen zijn versierd met kleurrijke, verlichtte lampionnen. Wenskaarsjes in bakjes worden in het water gelaten voor geluk en overal genieten mensen van de mooie omgeving. Jammer dat we morgen weer vertrekken naar Hanoi!! Maar ach, genieten van het hier en nu en dan toch door. Een 17 uur durende busrit naar de hoofdstad om daar verder te reizen naar de prachtige stranden van Halong Bay. Wat zeuren we nou?

Geniet allemaal van het lekkere weer in Nederland! Hele dikke kussen en veel liefs van de six ladies (we zijn een attractie)! XoXo

Ps. Ik heb wat foto’s van de camera van Don geplaatst in de mappen Thailand en de nieuwste foto’s staan onder Vietnam. Betere kwaliteit dan m’n iphonetje, dus misschien nog even een kijkje nemen:) Daarnaast komen er deze week ook nog foto’s van Laos en Cambodja bij!

6

Goooood morning Vietnam

Goooood morning Vietnam

3 mei- Precies 2 maanden geleden stonden Don, Suus en ik op Schiphol om aan onze droomreis te beginnen. Inmiddels is Suus al lang weer aan het werk en hebben wij al heel wat stempels in ons paspoort erbij gekregen. We zitten in de bus naar Phnom Phen, waar we eerder al zijn geweest en waar afgelopen maandag een Nederlandse is doodgestoken. Geen leuke berichten, maar om naar Siem reap te gaan moeten we langs Phnom Phen om een 12 uur lange reis op te splitsen. Onze tijd in Cambodja bevalt tot nu toe enorm goed.


Afgelopen week zijn we heerlijk lui geweest. Soms was het ook wel even ‘afzien’ hoor, heus! Bijvoorbeeld op Koh Ta Kiev, een eilandje voor de kust van Cambodja. Dit eiland is bijna onbewoond en vanwege low-season is slechts één hotel open. Don en ik besluiten back to the basic te gaan en te overnachten op het strand. We kunnen het nog steeds goed vinden met de drie Britten en als we hen over onze plannen vertellen worden zij ook enthousiast. Met voldoende water, wat brood, een zakmes, klamboe, handdoekje en wat touw stappen we in de boot. Het eiland is mooier dan we ons konden voorstellen en we zien werkelijk niemand! Onder een grote boom op het strand bouwen we een hut van oude takken en bladeren. Blijkt nog behoorlijk lastig, dus we zijn blij met de jongens. Don en ik zoeken grote bladeren, liefst van bananenbomen, voor het dak, maar al snel geven we het op. In de enorm dichtbegroeide jungle komen we niet ver met een zakmesje dus besluiten we dat de sterrenhemel als plafond ook wel leuk is. Om 16 uur begint het te stortregenen en zakt de moed ons in de schoenen. Alles is zeiknat dus ook het kampvuurtje krijgen we moeilijk aan. Again, fijn dat we drie jongens mee hebben. Gelukkig blijft het ’s nachts droog. Het is heel bijzonder om in onze klamboe, tussen de krabben en wie weet wat voor dieren, op het strand te liggen. We zien heel veel sterren en als het later gaat onweren boven de zee lijkt het wel alsof we naar National Geographic op een mega tv kijken.
De volgende dag missen we onze boot en moeten we nog wat uurtjes wachten op de volgende boot. He, vervelend. Terug op het vaste land eten we nog een keer met de Britten, bedanken ze voor hun humor, muzikaliteit en scouting ervaring en nemen afscheid. Samen gaan we verder naar Phnom Phen!

Rond 16.00 uur rijden we langs de voorsteden van Phnom Phen en dat is een bijzondere gewaarwording. De fabrieken sluiten en alle 1000en medewerkers, jong en oud, stromen naar buiten. Ze worden opgehaald door armoedige busjes die de wegen blokkeren. Werkelijk als haringen in een ton staan ze op pick-up trucks tegen elkaar aangedrukt en drinken ze soep uit een zakje met rietje of eten wat fruit. En dat na een dag werken in een fabriek waar de arbeidsomstandigheden beroerd zullen zijn. Het doet pijn in mijn HRM-hart. En dan klagen wij dat onze bus helemaal niet zo ‘VIP’ is als op het plaatje te zien was..
Het record aantal mensen op een scooter staat trouwens op 6. Maar we zijn nog niet in Vietnam geweest natuurlijk!

Ook het dierenleed doet soms pijn. Afgehakte varkenskoppen tentoongesteld op de markt, levende kippen die met de pootjes vastgebonden op z’n kop aan een stok hangen (met zo’n 50 aan 1 stok) en nog nèt aan levende eenden liggen hutje mutje in de brandende zon. Tsja, hier hebben ze geen Partij voor de Dieren vrees ik.

Na een nachtje Phnom Phen gaan we door naar het noorden. Siem Reap is ontzettend leuk! Het is er redelijk schoon, rustig, en er is een leuke pubstreet. De verhouding toeristisch / authentiek is precies goed! In de bus naar Siem reap zitten we (heeeel krap) naast twee Zwitserse mannen en dat schept een band. De volgende dag gaan we met zijn vieren naar de tempels van Angkor Wat, niet voor niets een van de wereldwonderen. Adembenemend mooi! Het terrein is onbeschrijfelijk groot dus we vragen een tuktuk driver om ons alle hoogtepunten te laten zien. Je kunt hier een week rondlopen en nog nieuwe dingen zien. Dat dit zo veel eeuwen geleden is gebouwd door mensen is moeilijk voor te stellen. We zijn diep onder de indruk! Angkor Wat??? Angkor Wauw!!!
Die avond dansen we de sterren van de hemel, drinken (iets te) veel wijntjes en word ik door een eng Spaans stel gevraagd om met hun te dansen ‘enzo'(?!). Ze laten me maar net aan gaan. Brr. Maar het was een mooie avond!

De volgende dag gaan we op cursus: olie massage! Zal ubs blij mee zijn. 🙂 We zijn de enige cursisten dus alle aandacht voor ons. En dat hebben we nodig ook, we worden regelmatig uitgelachen, haha! De technieken zijn verschrikkelijk ingewikkeld, maar we zijn blij dat we het gedaan hebben!

Na Siem Reap gaan we (weer) terug naar de hoofdstad om daar een bus naar Vietnam te nemen. In de bus is een vrouw wagenziek geworden. Niet zo gek gezien de wegen hier. Ik zal nooit meer klagen over de irritante hobbels en kuilen in Elsbroek!
Maargoed wagenziek, à la. Overgeven, hoort erbij. Maar dan.. In plaats van de kotszakjes te lozen worden deze op het dashboard gegooid. Op het heetst van de dag, in de brandende zon, ligt het zakje lekker te broeien. Is het een biologisch experiment? Verwacht ze dat er plantjes uitgroeien? We schieten in de lach van het tafereel en de bijbehorende geur!! Waaaarommm?!?!

Terug in Phnom Phen dus weer. We bezoeken de killing fields. Brrrr. De rillingen lopen over ons hele lichaam als we via een audiotour te weten komen wat hier allemaal is gebeurd. Vanaf 1975 (zo kort geleden nog maar) zijn in 3 jaar tijd 3 miljoen Cambodjanen vermoord door de communistische Khmer Rouge. Er zijn alleen op deze plek al 129 massa graven gevonden. We zien deze graven, vinden tanden en botten en de kleding die gedragen werd, de werktuigen waarmee mensen werden doodgeslagen. Kogels waren te duur. Dan komen we bij de killing tree. Hier werden baby’tjes bij hun benen opgepakt en met hun hoofdje tegen de boom geslagen en vervolgens in de kuil gegooid. Zo barbaars en onmenselijk, het doet ons huiveren. Ter nagedachtenis hangen we armbandjes op aan de boom en bij de massagraven.

Daarna gaan we naar het Tuol Slong museum, waar mensen gevangen werden gehouden en werden gemarteld op de meest gruwelijke manieren. We zien 100en foto’s van jongens en meisjes, de een met strijdlust in de ogen, de ander doodsbang. We zien het en we voelen het. Na het zoveelste gebouw vinden we het mooi geweest. We doen onze ogen er niet voor dicht, maar het wordt ons even teveel.

Dan laten we Cambodja achter ons en nemen de bus naar Vietnam. Ho Chi Minh, ook wel Saigon, genoemd.
We hebben een relaxte busreis en alles loopt gesmeerd. We vinden een prima hostel met een kamer voor 6 personen. Leuk voor als de meiden komen! ‘S avonds gaan we met Nieuw Zeelandse mannen (serieus, waar zijn de vrouwelijke backpackers!! We zijn dat geouwehoer over voetbal nu wel zat) eten en door naar de barstreet. Wat een levendige stad!! We zitten op een kleedje op straat op de grond, dat is de horeca hier. Een heerlijke mojito kost € 1.30 en we hebben een top avond. De volgende dag nemen we de lijnbus naar de luchthaven want de dames arriveren!! Zoo bizar om na ruim 10 weken m’n zus en dinnen weer te zien. We moeten een traantje wegpinken maar daarna gaan we lekker terrassen en genieten!! Dit is zo leuk!!! We maken het veeeel te laat, maar dat maakt niet uit want girls just wanna have fun!! Als de wekker na 2 uur slapen gaat denk ik daar anders over en mijn spiegelbeeld laat me schrikken.
Om 8 uur ’s ochtends nemen we een bus naar de Cu Chi tunnels, waar een guerrilla oorlog met Amerikanen plaats vond. In dit tunnel stelsel schuilden de Vietnamezen 10 (!!) jaar ten tijden van de oorlog. Ze zijn 20 cm breed en 35 cm hoog, kruipen dus. Geen daglicht want pas ’s avonds kwamen de soldaten naar buiten om de meest afschuwelijke vallen neer te zetten. De meeste van de 18.000 Vietnamezen overleven het niet. Ofwel doodgeschoten ofwel overleden aan het tekort aan zuurstof en eten of huidziekten. We zien dit allemaal en kruipen door de benauwde tunnel die voor de toeristen is verbreed en waar lampen in zijn geplaatst. Het is huiveringwekkend, net als het oorlogsmuseum waar we ’s middags heen gaan. We zien de gevolgen van de napalm die verstrooid is over het land. De foto’s zijn afschuwelijk. Nog steeds worden kindjes geboren met huidziekten of missende ledenmaten. Was dit echt nodig?!

Om het nog een beetje luchtig te houden gaan we letterlijk de lucht in. Op de 49e verdieping van een wolkenkrabber is een skydeck gemaakt. Helaas is het een beetje bewolkt maar wát een uitzicht!!
We hebben genoten van Ho Chi Minh maar gaan door naar Dalat!! We zitten (of liggen eigenlijk) als ware diva’s in een supersonische bus, maar er valt altijd wel iets te klagen. De buschauffeur rijdt als een bezetene over de smalle en slechte wegen. Hij weet dit zelf blijkbaar ook want zodra hij een scooter of auto 100 meter voor zich heeft begint hij ter waarschuwing te toeteren van jewelste! 8 Uur lang Vietnamees gejengel keihard uit de boxen en een duivelse toeter. Het is ook altijd wat!

Aangekomen in Dalat zijn we benieuwd naar de wijnen die dit plaatsje op de kaart heeft gezet. We lopen lekker rond en belanden bij een nachtclub. Hoewel… Al snel vragen we ons af wat voor een club dit precies is. Het lijkt er druk maar eigenlijk staat er alleen maar personeel, veel te mooie dames op hoge stiletto’s en korte jurkjes te dansen tegen met te oude mannen.

De volgende morgen voor het ontbijt besluiten we Dalat te verlaten om naar Nha Trang te gaan. Nha Trang is een mooie badplaats die ook door de Russen ontdekt is. Menukaarten en flyers zijn daarom in het Russisch geschreven. Het strand is er prachtig en dat is even genieten! Die avond in een luxe restaurant krijg ik te horen dat Elise en ik de Nationale HRM-scriptie prijs hebben gewonnen! Wat een feest!!!! Via FaceTime zie ik Elise en onze leraar juichen en lachen, ongelooflijk! Ik krijg de leukste en liefste berichtjes vanuit Nederland, bedankt allemaal 🙂
We vieren feest maar maken het niet al te laat, de volgende morgen staat de wekker vroeg om twee eilanden te bezoeken.

Wat een omgeving! Overal in het kraakheldere water zien we rotsachtige eilanden begroeid met weelderige jungle. Aangekomen op Monkey eiland, vanwege de 1500 apen die hier leven, voeren de meiden kleine aapjes. Ik blijf op gepaste afstand, geef mij maar puppies. Als de brutale apen de nootjes in de gaten hebben is het niet meer leuk en Chan wordt zelfs gegrepen!! Om 19.00 springen we in de nachtbus met ligstoelen om verder te reizen naar Hoi An. Dit dorpje staat bekend om zijn architectuur met invloeden vanuit China, Japan, Europa en natuurlijk Azië. We hebben een lekker hotel met zwembad en laten sandaaltjes maken. Bij de lunch komen we er achter dat een hamburger werkelijk een klef broodje met een dikke plak ham (met vette spekrand) betekent. Daarna gaan we aan de borrel, maken we ons eigen poolparty en liggen we vroeg op bed! Omaaa’s 😉
Zondag doen we lekker Hollands en huren we fietsen! We komen op een verlaten strandje terecht met slechts een restaurant, ‘Hidden beach’. De foto’s lijken wel nep!
Als we die vond door de oude stad van Hoi An lopen snappen we pas echt waarom dit zo’n trekpleister voor toeristen is. Langs de rivier staan de leukste huisjes en bomen zijn versierd met kleurrijke, verlichtte lampionnen. Wenskaarsjes in bakjes worden in het water gelaten voor geluk en overal genieten mensen van de mooie omgeving. Jammer dat we morgen weer vertrekken naar Hanoi!! Maar ach, genieten van het hier en nu en dan toch door. Een 17 uur durende busrit naar de hoofdstad om daar verder te reizen naar de prachtige stranden van Halong Bay. Wat zeuren we nou?

Geniet allemaal van het lekkere weer in Nederland! Hele dikke kussen en veel liefs van de six ladies (we zijn een attractie)! XoXo

Ps. Ik heb wat foto’s van de camera van Don geplaatst in de mappen Thailand en de nieuwste foto’s staan onder Vietnam. Betere kwaliteit dan m’n iphonetje, dus misschien nog even een kijkje nemen:) Daarnaast komen er deze week ook nog foto’s van Laos en Cambodja bij!

6

3 Comments

Soof

21 mei , 2014 at 7:14 am

Lieverdje :) leuke story weer! Back to the basic ? Serieus Mies dat had ik niet van jou verwacht, echt stoer van je! Ik had nadat het ging regenen al lang opgegeven. De foto's zien er echt super mooi uit, als je thuis bent moet je zo'n boek maken dat je alles uit kan printen. Vietnam klikt en ziet er veel mooier uit dan verwacht. Geniet van gezelschap van je zus en de meiden, bijna is je man er weer:) Kus van mij!

Romy

21 mei , 2014 at 7:30 am

Haha, we zijn een attactie! Wat een heerlijk verhaal weer, Mies! Ik ga gelijk even de foto's bewonderen. Dikke kus voor jullie alle zes!

Mutti

21 mei , 2014 at 9:13 am

Mooi verhaal Mies, in alle opzichten. Ik ben diep ontroerd door de manier waarop je alles omschrijft. Afwisselend vreugde, plezier, lol trappen maar ook beseffen wat een gruwelijkheden er jarenlang hebben plaatsgehad. Big hug from me. XXX

Feel free to respond!

Laat een bericht achter

Geef een reactie